บทที่ 47 เซ็นใบหย่า 2 (75%)

เจ้าของน้ำเสียงแปร่งปร่าเอ่ยปนคำราม ขณะรั้งสะโพกผายลงมาพอให้ปลายยอดแดงก่ำที่มีน้ำใสๆ ซึมออกมาได้เสียดสีกับเนินเนื้อฉ่ำร้อน จนกายสาวสะท้าน

“งะ…งั้นก็รับปากมาก่อน ว่าคุณจะทำตามที่พูด”

ปิยฉัตรเอ่ยเสียงพร่าเจือสั่นระริก ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสีย ไม่เหลือแม้กระทั่งศักดิ์ศรี เธอก็ควรจะมั่นใจว่าจะไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ